Duyulmamış bir hikayedir, genelde eski gemiciler bilir.
Eskiden gemilerde fareleri yok etmek için İngiliz gemilerinde uygulanan bir metodtur. Bir tane fareyi canlı olarak yakalayıp boş bir tenekeye koyarlar ve günlerce aç bırakırlar. Sonra birgün yakaladıkları küçük bir fareyi bu farenin yanına koyarlar. Günlerce aç kalmış olan fare yeni koyulan fareyi yer. Sonra bir daha bir daha derken yamyam bir fare elde ederler. Bu fare artık iyice de semirmiş ve kuvvetlenmiş olur. Sonra bu fareyi geminin içine salarlar, şimdi ortada tebdil kıyafet gezen güçlü kuvvetli bir yamyam fare vardır ve bu fare rahatlıkla diğer farelerin yanına sokulur ve yakaladığını yer. Böylece gemi farelerden temizlenir.
Bir nesli yok etmek için uyguladıkları bu metodu, şimdi içimize eğitilmiş, semirmiş, beyni yıkanmış, yamyam fareler sokularak, bizi de yok etmek için kullanıyorlar. Şimdi aramızdaki bu yamyam farelere dikkat.
Aklını kullan yedirme kendini.
Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu dogmadan ayrılmış tek başına yasayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye baslar. Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır. Birkaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına bile olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır. Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvani. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir. Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.
Einstein''in söylediği rivayet edilen bir söz var:
"İnsanlardaki önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan daha zordur."
Polis kayıtlarına geçmiş, Kayseri'de yaşanmış gerçek bir hikaye:
Hırsızın biri, bir evin çatısına çıkmış ve anten kablosunu kesmiş.
Evin reisi de tam TV'ye dalmışken yayın kesilince televizyonunu biraz kurcalamış,
'Bozuldu herhalde ' diyerek yatmış.
Ertesi gün adam işe gittikten sonra hırsız kapıyı açıp adamın karısına,
'Yenge, beni abi gönderdi, televizyon bozuk, alın da bir bakın dedi' demiş.
Saf kadıncağız da televizyonu vermiş.
Akşam adam eve gelip de televizyonu göremeyince, karısından durumu öğrenmiş ve tabii ki dumura uğramış.
O hafta sonu balkonda keyif yaparlarken bizim hırsız aşağıdan ıslık çala çala, onlara bakarak sokaktan geçmiş.
Kadın hırsızı tanımış ve 'Bak bey! televizyonu çalan adam işte buydu!!' demiş.
Adam bunu duyunca, pijamalarla hırsızı kovalamaya başlamış.
5 dakika sonra diğer bir hırsız adamın evine gelip, karısına;
' Yenge, ben polisim, abi hırsızı yakaladı, şimdi karakoldalar.. Pantolonuyla, cüzdanını istiy or.' demiş, kadın da saf saf vermiş normal olarak.
Adam hırsızı bir saat kadar kovaladıktan sonra, kan ter içinde eve dönmüş... yine dumur! Artık adam karısını ne yapmış bilinmiyor?....
Bir kadına ne verirseniz verin, onu daha da büyük hale getirir..
Ona bir ev verirsiniz, size bir yuva verir..
Ona sebze verirsiniz, size yemek verir..
Ona bir gülücük verirsiniz, size kalbini verir..
Ona bir şarkı söylerseniz, size konser verir..
Kendisine verileni, çarpıp çoğaltarak geri verir..
ßu yüzden ona çamur atarsanız,
karşılığında bi bataklıkta boğulmaya HAZIR OLUN.. !
Kiz hayret icinde erkege sorar;
- Ya anlamadigim bisey var;
- Soyle hayatim;
- Ben 4 erkekle yattim adim orospuya cikti, sen 8 kadinla yattin adin 'super erkek'e cikti.. Nasil is bu ya?
Erkek cevap verir;
- Bak hayatim; bir kilidi her anahtar acarsa o kilide 'YALAMA' derler.. Ama bir anahtar her kilidi aciyorsa ona 'MASTER ANAHTAR' derler.
Cinsiyet: Erkek; Yaş: 42; İl: Ankara
Yurtdışı seyahatimin dönüşünde, freeshop ların önünden karıma, kızıma ve sevgilime aynı mesajı çektim:
Burada parfümler çok ucuz. İstedigin özel bir marka var mı?
Karım 5 adet, kızım 2 adet en pahalı marka parfümlerden istedi.
Sevgilimden gelen mesaj ise, kelimesi kelimesine şöyleydi:
Benim için en güzel parfüm senin kokun. Sen gel yeter.
Efsane Wimbledon’un ilk zenci şampiyonu Arthur Ashe kan naklinden kaptığı AIDS’den ölüm döşeğindeydi...
Dünyanın her köşesindeki hayranlarından mektuplar yağmaktaydı. Bunlardan bir tanesi şöyle soruyordu:
- Allah böylesine kötü bir hastalık için neden seni seçti?
Arthur Ashe cevap verdi:
- Tüm dünyada 50 milyon çocuk tenis oynamaya başlar. 5 milyonu tenis oynamayı öğrenir. 500 bini profesyonel tenisçi olur, 50 bini yarışmalara girer, 5 bini büyük turnuvalara erişir, 50’si Wimbledon’a kadar gelir, 4'ü yarı finale, 2’si finale kalır.
Elimde şampiyonluk kupasını tutarken Allah’a “Neden ben” ? diye hiç sormadım. Şimdi sancı çekerken, Allah’a nasıl ‘Niye ben’ derim?
"Mutluluk insanı tatlı yapar.
Başarı ışıltılı…
Zorluklar güçlü…
Hüzün insanı insan yapar,
Yenilgi mütevazi…
Allah’a asla ‘Neden ben?’ diye sormayın.
Ne olacaksa zaten olur..."
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı ögrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladim sevdiklerimi. ..
Ağladım.
Yaşamayı ögrendim.
Dogumun, hayatın bitmeye başladığı an oldugunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar oldugunu ögrendim.
Zamanı ögrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacagını,
zamanla barışılacağını, zamanla ögrendim...
Insanı ögrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler oldugunu...
Sonra da her insanın içinde
iyilik ve kötülük bulundugunu ögrendim.
Sevmeyi ögrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı oldugunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kuruldugunu ögrendim.
İnsan tenini ögrendim.
Sonra tenin altnda bir ruh bulundugunu. ..
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde oldugunu ögrendim..
Evreni ögrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını ögrendim.
Sonunda evreni aydinlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektigin ögrendim.
Ekmeği ögrendim.
Sonra barış için ekmegin bolca üretilmesi gerektigini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
bolca üretmek kadar önemli oldugunu ögrendim.
Okumayı ögrendim.
Kendime yazıyı ögrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi ögretti bana...
Gitmeyi ögrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime ragmen gitmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı ögrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektigi fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektigine aydım.
Düşünmeyi ögrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi ögrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yikarak düşünmek oldugunu ögrendim.
Namusun önemini ögrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk oldugunu;
gerçek namusun, günah elinin altindayken, günaha el
sürmemek oldugunu ögrendim.
Gerçegi ögrendim bir gün...
Ve gerçegin acı oldugunu...
Sonra kararında acının, yemege oldugu kadar hayata da lezzet kattığını ögrendim.
Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
Mevlana
